راهنمای سفر به جزیره لاوان - باد صبا

به گزارش باد صبا، تا به حال جز در اخبار سراسری، نام جزیره لاوان یا مارو را شنیده بودید؟ می دانستید که این جزیره بعد از کیش و قشم بزرگترین جزیره هرمزگان است و به نفت و سواحل بکرش معروف است؟ پس دنبال ما بیایید.

جزیره لاوان کجاست؟

همه جزیره های جنوب مثل قشم و کیش؛ برو بیایی برای خودشان ندارند. در برخی از جزیره ها مثل هندورابییا همین لاوان، سکوت مطلقی درجریان است. مگر اینکه هر از چندی، مسافری بیاید و برود و جزیره را از سکوت دربیاورد.

چگونه به جزیره لاوان برویم؟

برترین راه رسیدن به جزیره لاوان، رفتن به بندر مقام است. اما چطور باید به این بندر برسیم؟ اول باید به شیراز برویم، از آنجا به سمت فیروزآباد، بعد سیراف و از آنجا راه عسلویه را در پیش بگیریم.

از پلیس راه عسلویه تا شهر پارسیان، 30 دقیقه راه است. از پارسیان هم که راه جاده ساحلی را برویم، بعد از یک ساعت به بندر مقام می رسیم. در جاده ساحلی چشم انداز های خیلی قشنگی در انتظارمان است، مثل موج های دریا که به صخره ها می خورند یا جایی که کوه و دریا به هم می رسند.

در اسکله بندر مقام، قایق های کوچک و بزرگی هست، ولی اگر تعداد مسافرها زیاد نباشد، خرج سفر هم بالا می رود. برای اینکه مقرون به صرفه به لاوان برسیم، باید منتظر مسافرهای بیشتری شویم. اگرچه همواره انتظارمان به سر نمی آید و ناچار می شویم دو سه نفری با قایق به دریا بزنیم.

از بندر مقام که به مقصد جزیره لاوان سوار قایق شویم، 20 کیلومتر در راهیم و تا چشم به هم بزنیم 30 دقیقه گذشته و در لاوان، پایمان را روی شن های داغ می گذاریم. اینجا خیلی خلوت است، اما تا دلتان بخواهد در همه جایش اداره های دولتی و دفتر پروژه های نفتی قرار گرفته.

چرا جزیره لاوان را باید دید؟

جزیره لاوان بیش از 1500 نفر جمعیت دارد و به بکر بودنش معروف است. قدیم ها، بیشتر مردم یا دنبال مروارید بودند یا ماهی گیری. ولی از وقتی اینجا به یکی از قطب های نفتی ایران تبدیل شد، بیشتر مردم جزیره هم به استخدام شرکت نفت درآمدند.

برای اینکه بتوانیم ساحلی پیدا کنیم که در آن خبری از دکل های نفتی نباشد و تنی به آب بزنیم، باید کمی از جزیره دور شویم. ساحل گرت، ساحل مرجانی و ساحل شرکت نفت، از جاهایی هستند که می توان در آنها با خیال راحت چادر زد.

دمای هوای لاوان بالاست؛ برای همین هم گیاه و جانور چندانی در آن زندگی نمی کند. اسفنج وحشی، برشنک، اسفند رومی، ترشک، پنیرک، یونجه و چند نام عجیب و غریب دیگر؛ به اضافه بوته های گزو، پوشش گیاهی لاوان را تشکیل می دهند.

نوعی آهو به نام جبیر، گوسفندان وحشی و نهنگ هم در اینجا پیدا می گردد. و اگر از اواسط اسفند تا اوایل مرداد به لاوان بیاییم، می توانیم شاهد تخم گذاری لاک پشت ها هم باشیم.

امکانات لاوان، بیشتر از جزیره هایی مثل هندورابی و جزایر ناز است. برای اقامت، هم می توان در چادر ماند و هم روی سوئیت های جزیره حساب کرد. برای خرید هم می توان به سوپرمارکت های بزرگ جزیره رفت.

جزیره مارو

چسبیده به لاوان، جزیره ای به نام مارو وجود دارد. جزیره ای که روی نقشه نامش شیدور است. قدیم ها در این منطقه مارهای زیادی وجود داشته، ولی حالا کمتر جنبنده ای در جزیره دیده می گردد. اگر روی یکی از تپه های وسط جزیره بایستیم، از رویش کل جزیره و صخره های شنی، ماسه ای و مرجانی را می توانیم ببینیم.

برترین کار این است که چند ساعتی از لاوان با قایق به مارو برویم، از ماهی گیرها، ماهی بخریم و روی آتش کباب کنیم. چند ساعتی که غرق آبی دریا و سکوتش شدیم، دوباره به جزیره لاوان برگردیم. یا اینکه شب را همانجا در زیر آسمان پرستاره مارو به صبح برسانیم.