14 نکته که خطر بیابانی شدن ایران را به ما یادآوری می نمایند - باد صبا

به گزارش باد صبا، کشور ایران با قرارگیری در اقلیم خشک و نیمه خشک، همیشه در خطر بیابانی شدن قرار داشته و در دهه های اخیر تغییرات اقلیمی و فعالیت های انسانی بیابانی شدن ایران را تسریع نموده است.

به گزارش باد صبا، کشور ایران به علت اقلیم خشک و نیمه خشکی که دارد، همیشه در معرض مسائل مربوط به کم آبی، خشکسالی و بیابان زایی قرار گرفته است. تغییرات اقلیمی به عنوان چالشی جهانی و در کنار آن فعالیت های انسانی و بعضی تصمیم های مدیریتی در داخل کشور سبب شده تا معدود پهنه های سبزرنگ به جای مانده در ایران نیز جای خود را به رنگ خشک بیابان بدهند. در ادامه به 14 نکته درباره بیابان زایی اشاره می کنیم:

بیابان زایی نوعی تخریب زمین است که در پی آن منطقه به زمینی خشک و لم یزرع تبدیل می گردد.

معمولاً چنین منطقه ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش خود را از دست می دهد.

اگر منطقه ها دارای جریانات سطحی مانند تالاب ها و دریاچه ها به علت استفاده از منابع آبی دچار کاهش سطح آبی شوند، تبدیل به منطقه ها بیابانی خواهند شد.

براساس اطلس منطقه ها بیابانی نیز بیش از 88 درصد از کشور می تواند تحت تاثیر بیابان زایی قرار گیرد.

طی دهه اخیر حدود یک میلیون هکتار کانون گرد و غبار فعال به آمار بیابان های کشور اضافه نمود شده است.

اعمال سیاست های نادرست در زمینه مدیریت منابع آب و کشاورزی و تغییر اقلیم و دخالت های انسانی از اصلی ءترین علل بیابان زایی هستند.

در سال هایی که با خشکسالی روبرو هستیم، وسعت بیابان های کشور به علت عدم رویش کافی پوشش گیاهی افزایش می یابد.

اگر توسعه سدسازی ها، افزایش سطح زیر کشت و عدم مدیریت آب در کشور ادامه پیدا کند، در آینده ای نزدیک دشت های بزرگ و فراوریی کشور به علت بیابان زایی از چرخه خارج خواهند شد.

وابستگی شدید دامداران به مرتع و سدسازی بدون توجه به مدیریت آب از دیگر عوامل بیابان زایی است.

بیابان زایی و کاهش مساحت بافت جنگلی به طور مستقیم سبب فراوری ریزگرد می گردد.

روز جهانی مبارزه با بیابان زایی و خشکسالی هر سال هفدهم ژوئن، به منظور ارتقای آگاهی عمومی از کوشش های بین المللی برای مبارزه با بیابان زایی برگزار می گردد.

مدیریت مبتنی بر مشارکت جوامع محلی با کاربری های متجانس مانند اکوتوریسم بیابانی، پرورش شتر، نیروگاه های بادی وخورشیدی می توانند از راهکارهای مدیریت بیابان زایی باشند.

کاهش چرای دام در مراتع حساس و کم پوشش و فرهنگ سازی در جهت کاهش فشار بر اراضی حساس و کم بارش و دارای اقلیم خشک و شکننده در میان آحاد جامعه نیز از دیگر راهکارهای مقابله با پدیده بیابان زایی است.

استفاده از ظرفیت اشتغال زایی در بیابان ها می تواند از بهره برداری های بیش از حد - که منجر به بیابان زایی می گردد - جلوگیری کند.