نوع نو مرگ ستارگان رصد شد - باد صبا

به گزارش باد صبا به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، بیشتر انفجارهای اشعه گاما(GBR) از ستاره های در حال انفجار یا ادغام ستاره های نوترونی به وجود می آیند، اما نمونه تازه مشاهده شده یک GRB به نام 191019A هنگام برخورد ستارگان یا بقایای ستاره ای در محیط اطراف یک سیاهچاله بزرگ در نزدیکی هسته یک کهکشان باستانی شکل گرفته است.

انفجار اشعه گاما قدرتمندترین و درخشان ترین انفجاری است که محققان رصد نموده اند. بیشتر اوقات این انفجار زمان ادغام ستاره های نوترونی و ابرنواخترها اتفاق می افتد و به طور معمول آنها نشان دهنده تشکیل یک سیاهچاله هستند. بعلاوه چنین انفجاری فقط چند ثانیه طول می کشد و به همین علت رصد آن کار مسئله ای است. درخشان ترین نمونه رصد شده تا به امروز GBR 221009A نام دارد که در اکتبر سال گذشته مشاهده شد.

اکنون پژوهشگران اکتشاف نوع تازهی از GBR را توصیف نموده اند. ون فای فونگ فیزیک اخترشناس دانشگاه نورث وسترن و یکی از مولفان این پژوهش می گوید: به ازای هر صدانفجار اشعه گامایی که در دسته بندی معمول جای می گیرد، حداقل یک نمونه متفاوت وجود دارد. اما این موارد متفاوت اطلاعات زیادی درباره تنوع اکتشافات دنیا فراهم می نمایند.

ستارگان به طور معمول پس از مرگ با توجه به حجم شان به یکی از 3 روش قابل پیش بینی متحول می شوند. ستارگان با حجم کمتر مانند خورشید لایه های بیرونی خود را از دست می دهند و به تدریج به ستاره های کوتوله سفید مبدل می شوند. ستارگان بزرگتر به شکل ابرنواختر منفجر می شوند و یک ستاره نوترونی بسیار متراکم یا سیاهچاله می سازند. در آخر نیز ستارگان مرده می توانند به شکل منظومه های دوتایی درآیند که در نهایت با یکدیگر برخورد می نمایند.

تحقیق تازه حاکی از وجود روش تبدیل چهارم است. اندرو لوان مولف ارشد پژوهش می گوید: نتایج تحقیق ما نشان می دهد، ممکن است ستارگان در بعضی از متراکم ترین نواحی دنیا، جایی که بتوانند با هم برخورد نمایند نیز بمیرند. این برای درک چگونگی مرگ ستارگان و پاسخ به سؤالات دیگر هیجان انگیز است، مانند اینکه چه منابع غیرمنتظره ای ممکن است امواج گرانشی ایجاد نمایند که بتوانیم روی زمین تشخیص دهیم.

انفجار اشعه گامای تازه که حدود یک دقیقه طول کشید، نخستین بار با یاری رصد خانه نیل گهرلز سوییفت ناسا در اکتبر 2019 میلادی رصد شد. محققان پس از آن با یاری تلسکوپی در شیلی مطالعات دیگری انجام دادند. آنها با یاری این مشاهدات توانستند موقعیت مکانی انفجار اشعه گاما را در یک منطقه کوچک نزدیک هسته کهکشان میزبان آن (و در فاصله بسیار نزدیک به سیاهچاله) رصد نمایند. آنها هیچ شواهدی از ابرنواختر مرتبط با این رویداد رصد نکردند.

عدم وجود ابرنواختر همراه این انفجار نشان می دهد رویداد یک فروپاشی معمول ستاره ای بزرگ نیست. موقعیت 191019A در هسته کهکشان میزبان است.