جلال مقامی: استاد اصلی ام در دوبله خود بازیگر ها بودند - باد صبا

به گزارش باد صبا، موزه سینمای ایران برای درگذشت زنده یاد جلال مقامی مدیر دوبلاژ، دوبلور، گوینده و بازیگر بخش هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند را منتشر نموده است که در زیر می خوانید.

مرحوم جلال مقامی با بیان اینکه در ابتدا علاقه زیادی به حرفه دوبله نداشته است، گفت: از بچگی تئائر را خیلی دوست داشتم و همواره آرزو داشتم بازیگر تئاتر شوم تا روی صحنه بروم، اما خیلی زود و از 16 سالگی وارد دوبله و مشغول به کار شدم.

وی با بیان اینکه در جوانی در چند فیلم سینمایی نیز نقش آفرینی داشته است، اضافه نمود: یادم می آید یک شب نمایش خصوصی فیلمی را داشتیم و افرادی همانند جلال آل احمد، عباس پهلوان و سپانلو نیز برای تماشا فیلم آمده بودند. در انتهای نمایش فیلم، آل احمد من را صدا کرد و گفت خیلی خوب جلوی دوربین بازی کردم و من بسیار خرسند بودم که فردی همانند آل احمد از بازی ام تعریف می نماید، اما از آن فیلم خیلی استقبال نشد به همین علت انگیزه ام کم شد و سینما را کنار گذاشتم. البته قبل از سینما در شبکه دو سریال شب های آنجلس را هم بازی نموده بودم.

ما در خانه خودمان به خاطر مخالفت پدرم تلویزیون نداشتیم. سریال پنجشنبه شب ها پخش می شد و خانواده ام در خانه خاله ام مهمان بودند و اتفاقی بخشی از بازی من را دیده بودند همان شب که از رادیو برگشتم متوجه شدم پدرم بیدار است در آن موقع 19 ساله بودم. از من پرسید کجا بودم و من به او گفتم از رادیو برمی گردم و شرح داد که در تلویزیون من را دیده بود و ازم خواست دیگر در فیلم و سریال حضور پیدا نکنم؛ پدرم اصلاً به بازیگری علاقه ای نداشت.

مقامی اعلام کرد: یادم می آید زنده یاد مجید محسنی می خواست در فیلم بلبل مزرعه او به جای جواد قائم مقامی بازی کنم، اما آقای لطیف پور که در دوبله استاد من بود نگذاشت و زمانیکه فیلم به نمایش عایدی با استقبال خوبی همراه شد و من پشیمان شدم که چرا حضور پیدا نکردم شاید اگر در آن فیلم بازی می کردم سرنوشتم شکل دیگری پیدا می کرد.

وی در ادامه بیان داشت: زمانی که متوجه شدم مردم از دوبله بسیار استقبال می کردند بیشتر به سمت اینکار کشیده شدم. یادم می آید برای تماشا فیلم شکوه علفزار به سینما رفتیم جمشید مهرداد هم در آن موقع کار دوبله انجام می داد و در آن نمایش فیلم حضور داشت.

مردم منتظر بودند تا سانس فیلم آغاز گردد یک دفعه آقای مهرداد با صدای بلند گفت دوبلور یکی از شخصیت های فیلم جلال مقامی است که الان در اینجا حضور دارد و مردم به سمت من آمدند، عکس و امضا گرفتند و من بسیار خرسند شدم. در زمان دوبله فیلم دکتر ژیواگو و بسیاری از فیلم های دیگر آنقدر نقشی که می خواستیم جای او صحبت کنیم بر روی ما تأثیر می گذاشت ما واقعا گریه مان می گرفت. درواقع فیلم ما را به سمت خودش می برد و با توجه به اینکه جوان بودیم می توانستیم خودمان را جای شخصیت ها قرار دهیم.

مقامی با بیان اینکه استاد من در دوبله خود بازیگر ها بودند، گفت: هیچ مدیر دوبلاژی نمی تواند به دوبلور بگوید چه حسی بگیرد، زیرا حس واقعی را خود بازیگر به دوبلور می دهد. یادم می آید زمانیکه جای موکی میوکلیو حرف می زدم تمام توجه من به صورت و چشم های او بود تا ببینم چگونه می توانم از او حس واقعی بگیرم.

وی اعلام کرد: یادم می آید فیلمی از لورل و هادی صامت بود کپشن های فیلم را ترجمه نموده بودند فکر می کنم در حدود 10 صفحه بود و گفتند فیلم را با ترجمه ای که داده بودند برای آن دیالوگ بنویسم در آن موقع برای انجام کار بسیار ذوق داشتم به همین علت پشت میز مویلا رفتم و دائم می نوشتم و از آقایان مقبلی و عباسی خواهش کردم تا جای لورل و هادی حرف بزنند.

مقامی در ادامه اضافه نمود: چندین سال پیش در مراسمی که اهالی شعر و ادب حضور داشتند از من دعوت کردند تا روی سن بروم و صحبت کنم در ابتدا کمی اضطراب داشتم، زیرا تمام اساتید شعر و ادب در سالن حضور داشتند و زمانیکه می خواستم از جایم بلند شوم گفتم خدایا کمکم کن. با خودم گفتم جلوی این بزرگان چه چیزی بگویم. در ابتدا سکوت کردم و بعد از چند ثانیه گفتم من 45 سال است پشت میکروفون زنده زندگی کردم و هیچ و وقت نترسیده بودم به جزء امروز درمقابل شما بزرگان که صاحب کلام هستید. فقط می توانم بگویم اهل کاشانم روزگارم بد نیست و... در ادامه تصاویری از تماشای ها دوباره پخش شد و زمانیکه آمدم بنشینم یکی از بزرگان گفت چرا شما تا این مقدار فروتنی دارید؟ ما زمانیکه جوان بودیم بزرگترین ادبیات دنیا را با صدای شما خواندیم.