بوستانی در حصار دیوارهای دودزده - باد صبا

به گزارش باد صبا، فاطمه عسگری نیا ـ خبرنگار: 20 سال پیش بود که بنای بوستان قبله در خیابان ایروانی منطقه11 با تملک ساختمان های اتحادیه بارفروشان گذاشته شد.

آن وقت ها اهالی محله گمان می کردند با ساخت این بوستان، طراوت و شادابی مهمان محله شان می شود، تا هم از فضای بوستان بهره مند شوند، هم از نمای زیبای بصری آن. بوستان کم کم ساخته شد، اما همچنان در حصار به یادگار مانده از ساختمان های قدیمی اتحادیه بارفروشان باقی ماند؛ دیوارهایی که هیچ وقت سایه شان از سر قبله کم نشد. به همین دلیل امروز کمتر کسی زیبایی این فضای سرسبز در محله انبار نفت را درک می نماید. این بوستان به دلیل شرایطی که دارد بیشتر محل گذران اوقات فراغت معتادان است تا خانواده ها.

برای ورود به بوستان قبله، باید از دروازه ای مخروبه با دیوارهای سوخته عبور کنید که بی شباهت به در و دیوار مناطق جنگی نیست. البته شرط عبور سالم از این دروازه آن است که در ساعت استراحت معتادان متجاهر و بی خانمان ها، پایتان را در پارک نگذارید.

همزیستی مخروبه های به جا مانده از ساختمان های تخریب شده در کنار گل و گیاه و فضای سرسبز بوستان، تصویر بهشت و جهنمی را در محله به رخ کشیده که در بدو ورود، توی ذوق هر بیننده ای می زند. فضایی که بوی نامطبوع پراکنده در آن حکایت از وضعیت اسفبار و عدم نظارت شهرداری به این مجموعه دارد. از دروازه سوخته و دود گرفته بوستان که عبور کنید، گرچه جلوه ای زیبا و سرسبز از بوستان خودنمایی می نماید، اما به دل نمی نشیند. بوستان، خالی از قیل و قال بچه هایی است که باید بچگانه هایشان را در آن فریاد نمایند و سبب اصلی آن هم به اذعان شهروندان محله، پرسه معتادان در بوستان است.

مرتضی جهانگیری یکی از اهالی خیابان ایروانی می گوید: از عابران خیابان ایروانی، کمتر کسی به وجود این بوستان پی می برد. ورودی بوستان به گونه ای نیست که مردم از وجودش اطلاع داشته باشند. این بوستان، به ویژه هنگام ظهر و یا آخر شب ها، به محل دنج و امن برای معتادان بی خانمان تبدیل شده است. افرادی که حضورشان در گوشه و کنار دیوارهای دود گرفته ورودی بوستان، ورود اهالی و بچه هایشان را به آن سخت می نماید. او می گوید: ترجیح می دهم برای تفریح و بازی بچه هام به بوستان رازی مراجعه کنم تا بوستان قبله. البته اهالی هنگام عصر در بوستان حاضر می شوند، اما بازی بچه ها در کنار استراحتگاه معتادان منطقی به نظر نمی آید و من این شرایط را برای خانواده ام نمی پسندم.

• ساختمان متروک شورایاری

این شهروندان تهرانی در ادامه با اشاره به هزینه های هنگفت شهرداری برای ساخت این بوستان می گوید: امیدوار بودیم با فعالیت شورایاری محله در ساختمان انتهای بوستان و مرکز سلامت محله، این بوستان از غربت خارج شود اما متأسفانه حتی شورایاران و کارشناسان سلامت محله نیز حاضر نشدند پا به درون بوستان بگذارند. مصداق صحبت های این شهروند، کرکره تار عنکبوت گرفته ساختمان شورایاری محله انبار نفت است که حکایت از عدم حضور طولانی مدت شورایاران در این ساختمان دارد.

زهرا اسفندیاری یکی دیگر از شهروندان ساکن در خیابان ایروانی می گوید: سال های سال است که این بوستان توسط شهرداری ساخته شده اما مردم از وضع ظاهری آن رضایت ندارند. درست است فضای بوستان یک فضای زیبا و دلنشین است اما شرایط ورودی بوستان به گونه ای نیست که همه مردم به راحتی بتوانند وارد آن شوند مگر اینکه بانوان محله گروهی همراه با بچه هایشان به بوستان واردشوند.

• ماجرای تملک نشدن مغازه ها

نایب عزیز مدیر کبابی روبه روی پارک قبله می گوید: قصه این بوستان و ساخت آن به 20 سال پیش بر می شود؛ آن دوران که زمین این بوستان در اختیار اتحادیه بارفروشان بود و شهرداری نسبت به تملک آن اقدام کرد. از خرید زمین می بایست نسبت به تملک چند ملک دیگر هم اقدام می کرد. به گفته خودشان چندین و چندبار اعتبار تملک املاک در شهرداری تأمین شد اما وقتی سر قیمت با مالکان راه نیامدند، املاک همین طور باقی ماند تا قیمت ها بالا رفت. ملکی که روزی شهرداری می توانست با 180میلیون تومان خریداری کند، امروز با یک میلیارد و نیم هم توان خریدش را ندارد. اکنون همین ملک ها در ورودی پارک موجب شده تا کمتر کسی متوجه وجود این پارک شود.