آنالیز خطر پرواز های فضایی برای انسان - باد صبا

به گزارش باد صبا، پژوهش جدیدی که در ایستگاه فضایی بین المللی بر روی سلول های بنیادی جنینی موش صورت گرفته است، خطر پرواز های فضایی برای انسان ها را آنالیز می نماید.

دانشگاه متروپولیتن اوساکا (OMU)، یک گروه بین المللی از پژوهشگران، آزمایشی بلندمدت را در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) انجام داده اند تا تأثیر تشعشعات فضایی را بر سلول های بنیادی جنینی موش مورد آنالیز قرار دهند.

این گروه پژوهشی در پروژه خود، سلول های بنیادی جنینی منجمد موش را از زمین به ایستگاه فضایی بین المللی بردند، آن ها را برای بیش از چهار سال در معرض تشعشعات فضایی قرار دادند، به معین کمیت اثر بیولوژیکی پرتو های فضایی پرداختند و تأثیر بیولوژیکی پرتو های فضایی را با آنالیز انحرافات کروموزومی به صورت مستقیم مقدار گیری کردند. نتایج آزمایش آن ها برای نخستین بار نشان می دهد که اثر بیولوژیکی واقعی تشعشعات فضایی با پیش بینی های قبلی براساس مقدار گیری تشعشعات فضایی مطابقت دارد.

در حال حاضر، مردم عادی می توانند به فضا سفر نمایند و پرواز های سرنشین دار بلندمدت به اعماق فضا از جمله ماه و مریخ در حال امکانپذیر شدن هستند. با وجود این، تشعشعات فضایی همچنان یک عامل محدودنماینده برای اکتشاف سرنشین دار باقی می مانند. دانشمندان در حال اجرا دادن مطالعات فشرده ای هستند تا دوز تشعشعات فضایی را برای درک بهتر تأثیر آن ها بر بدن انسان مقدار گیری نمایند. در هر حال، از آنجا که بیشتر مطالعات تا به امروز روی زمین صورت گرفته اند نه در فضا و با توجه به اینکه تشعشعات فضایی متشکل از انواع مختلفی از ذرات با انرژی های مختلف هستند و فضانوردان به طور مداوم در معرض دوز های کمی از تشعشعات قرار دارند، این نتایج قطعی نیستند. محیط واقعی فضا را نمی توان دقیقا روی زمین بازآفرینی کرد.

تاکاشی موریتا (Takashi Morita)، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه متروپولیتن اوساکا گفت: هدف پژوهش ما، پرداختن به کاستی های آزمایش های زمینی پیشین به واسطه مقدار گیری مستقیم اثر بیولوژیکی تشعشعات فضایی در ایستگاه فضایی بین المللی و مقایسه این اثر بیولوژیکی واقعی با تخمین های فیزیکی در آزمایش های زمینی است. این یافته ها به کاهش عدم قطعیت در ارزیابی خطر پرواز های فضایی انسان یاری می نمایند.

این گروه پژوهشی، حدود 1500 کرایوتوب حاوی سلول های بنیادی جنینی موش با حساسیت رادیویی بالا را تهیه کردند و به فضا فرستادند. پژوهش آن ها که در نوع خود پیچیده است، با هفت سال کار پیش از پرتاب، چهار سال کار پس از پرتاب و پنج سال کار برای تجزیه و تحلیل همراه بود. موریتا ادامه داد: آماده سازی آزمایش و تفسیر نتایج سخت بود، اما ما با موفقیت به نتایج کمّی مربوط به تابش فضایی دست یافتیم که هدف اصلی را برآورده کردند.

پژوهش های آینده ممکن است شامل پرتاب موش ها یا سایر حیوانات آزمایشی به فضا برای تجزیه و تحلیل انحرافات کروموزومی آن ها باشند. موریتا افزود: انجام دادن چنین آزمایش هایی در اعماق فضا می تواند به کاهش عدم قطعیت در ارزیابی خطر سفر های بلندمدت انسان و اقامت در فضا یاری کند. این پژوهش، در مجله Heliyon به چاپ رسید.

باد صبا علمی پزشکی کلینیک