فراموش نشدنی ترین خودرو های ایتالیایی - باد صبا

به گزارش باد صبا، همه ما معمولاً ایتالیا را با سوپراسپرت های مجذوب کننده می شناسیم، اما بعضی از خودرو های کوچک و مقرون به صرفه ایتالیایی هم تاریخ سازی نموده اند.

به گزارش پدال، اگر یک علاقه مند حرفه ای به دنیای ماشین باشید، هر وقت صحبت از ایتالیا گردد، اولین چیزی که به ذهنتان خواهد آمد سوپراسپرت های مجذوب نماینده و قدرتمند هستند. البته این عجیب نیست، زیرا فراری و لامبورگینی مشهورترین نام ها در دنیای سوپرکار ها محسوب می شوند. بااین حال، بیشتر مردمان ایتالیا نه با سوپراسپرت های لامبورگینی و مازراتی بلکه بیشتر با خودرو های شهری کوچک و درعین حال شیک تردد می نمایند. پرفروش ترین خودرو ایتالیا در سال 2022 فیات پاندا بوده و در رتبهٔ دوم فیات 500 واقع شده است. به همین علت، در ادامهٔ این مطلب قصد داریم برخلاف کلیشه های همیشگی، این بار به شش خودروی کوچک ایتالیایی بپردازیم.

فیات 500

فیات 500 کلاسیک از بسیاری جهات خودروی شگفت انگیزی است. هرچند فیات توپولینو خودرویی بود که رشد مالی ایتالیا را پس از جنگ دنیای اول شروع کرد و خودرو را در اختیار عموم مردم این کشور قرار داد، اما جانشین آن یعنی فیات 500 که در سال 1957 به بازار آمد خیلی سریع به یک نماد تبدیل شد. این ماشین به اندازهٔ فولکس واگن بیتل و مینی در همه جا دیده می شد و مثل بیتل آلمانی و 2 CV فرانسوی یکی از اولین خودرو های مردمی دنیا بود. نام 500 از پیشرانهٔ دو سیلندر 500 سی سی پایه گرفته شده بود که در عقب نصب شده و باعث شد کابین بسیار جادارتر از چیزی که از بیرون به نظر می رسد باشد. موتور های اولیه تنها 13 اسب بخار قدرت داشتند، اما بعداً این رقم در نسخه های آبارث به 27 تا 38 اسب بخار افزایش پیدا کرد.

ایزو ایزتا

ایزتا را بیشتر با برند ب ام و می شناسیم، اما این یک خودروی کوچک ایتالیایی است که به وسیله شرکت ایزو فراوری می شد و بعداً در حرکت هوشمندانه ای امتیاز فراوری آن را به ب ام و داد. عرضهٔ ایزتا منجر به فراوری خودرو های حبابی دیگری شد، اما محصول ایزو با ساخت نزدیک به 162 هزار دستگاه در طول هشت سال فراوری، پرفروش ترین آن ها بود. علت تولد ایزتا هم مثل فیات 500 بود. ایتالیا پس از جنگ دنیای دوم به حمل ونقل مقرون به صرفه قیمت احتیاج داشت و ایزتا که از پیشرانهٔ تک سیلندر موتورسیکلت استفاده می کرد برای پاسخ به این احتیاج کاملاً مناسب بود.

فیات پاندا 4×4

در دههٔ 80 فیات پاندا با یکی از ایتالیایی ترین تصمیمات طراحی تاریخ به دنیا آمد. خلاصهٔ این تصمیم، ساخت خودرویی با کابین جادار و ساده بود که وزن و قیمت آن از فیات 126 بیشتر نباشد. طراحی این خودرو به شرکت جوجارو واگذار شد و این شرکت هدف خود را طراحی خودرویی قرار داد که بتواند چهار نفر را به همراه دو دبه 50 لیتری در خود جای دهد. پاندا در بازار فوراً به موفقیت چشمگیری دست پیدا کرد و خانوادهٔ آن در سال 1983 با یک نسخهٔ چهارچرخ محرک توسعه پیدا کرد. این اولین خودروی کوچک فراوریی با پیشرانهٔ عرضی و سامانهٔ چهارچرخ محرک محسوب می شد. پاندا 4×4 برای شرایط نامطلوب زمین های کشاورزی و مسیر های خاکی حومه شهر طراحی شده بود و دنده یک بسیار سنگینی داشت.

اتوبیانچی بیانچینا

اتوبیانچی یک خودروساز کوچک ایتالیایی بود که بطور مشترک به وسیله فیات، پیرلی و بیانچی تأسیس شد و از سال 1955 تا 1995 فعالیت می کرد. یکی از محصولات این شرکت، بیانچینا نام داشت که بر اساس فیات 500 ساخته شده و در نسخه های مختلفی مثل سدان، رودستر، استیشن و کانورتیبل فراوری می شد. نسخهٔ آخر که ترنسفورمابیله نام داشت، در سال 1957 با طرح دورنگ بدنه به بازار آمد. این نسخه که از پیشرانهٔ ارتقاءیافته 20 اسب بخاری استفاده می کرد، با سقف بازشو روی ستون های ثابت و در های عکس بازشو، خودروی عجیبی به نظر می رسید.

آبارث 695 بی پوستو

هرچند این روز ها فیات 500 آبارث سالخورده شده، اما هنوز هم برای رانندگی خودروی هیجان انگیزی است. فیات در سال 1971 آبارث را خرید و از آن موقع تا به امروز، این شرکت بازوی پرفورمنس داخلی فیات بوده است. آبارث در سال 2015 مدل 695 بی پوستو را با کاهش وزن جدی معرفی کرد. این مهم به لطف حذف صندلی های عقب حاصل شده بود و نام بی پوستو که در ایتالیایی به معنای دونفره است به همین موضوع اشاره داشت. استرس بار تیتانیومی عقب، ترمز های برمبو، رینگ های OZ، تعلیق قابل تنظیم و پنجره های پلی کربنات سفارشی هم از دیگر ویژگی های این نسخه بودند. 696 بی پوستو که 190 اسب بخار قدرت داشت، با قیمتی دو برابر یک 500 معمولی، بسیار گران بود، اما رانندگی واقعاً مجذوب نمایندهی داشت.