عوارض جانبی انتقال خون
به گزارش باد صبا، انتقال خون باعث بروز عوارض جانبی شده که بسیار به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورتی که از قوانین استاندارد پیروی نشود، عوارض جانبی شدیدی در گیرنده خون بروز می نماید.
مترجم: سهیلا حاجی زاده
منبع:راسخون
انتقال خون باعث بروز عوارض جانبی شده که بسیار به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورتی که از قوانین استاندارد پیروی نشود، عوارض جانبی شدیدی در گیرنده خون بروز می نماید.
انتقال خون یک روش رایج پزشکی بوده که در آن خون و یا اجزاء خونی به صورت داخل وریدی از فرد سالم به جریان خون فرد بیمار وارد می شود. بر همین اساس، این کار به منظور جایگزینی تلفات شدید خون بعد از عمل جراحی و یا برای آسیب های ناشی از تصادف انجام می شود. بیمارانی که در معرض درمان های ناشی از سرطان و یا پیوند مغز و استخوان قرار دارند، احتیاج به انتقال خون دارند. افرادی که مبتلا به اختلالات خونی و یا کم خونی هستند، هم احتیاجمند دریافت منظم خون و فراورده های خونی می باشند.
فردی که خون اهداء می نماید، دهنده نامیده می شود، در حالی که فردی که خون دریافت می نماید، گیرنده نام دارد. انتقال خون یک روش نسبتا امن می باشد، به شرطی که دستورالعمل های خاصی قبل از آغاز این روش به کار گرفته شود. با این حال، در صورت غفلت، بعضی عوارض جانبی ممکن است بروز کند که باعث بروز علائمی خطرناک برای هر دو فرد گیرنده و دهنده خون شود.
روش انتقال خون
یک فرد دهنده خون باید سالم بوده و هیچ گونه بیماری مسری نداشته باشد. گروه خونی فرد دهنده باید با گروه خونی فرد گیرنده هماهنگی داشته باشد. در این روش، یک لوله کوچک به نام کانولا به منظور انتقال خون ذخیره شده از کیسه خون به فرد بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. انتقال خون طی نیم ساعت بعد از حذف واحد خونی از شرایط کنترل شده آغاز می شود. به طور کلی، یک واحد خون حاوی 500 میلی لیتر خون در فاصله زمانی 4 ساعته انتقال داده می شود.بسته به منبع خون، انتقال به دو نوع طبقه بندی می شود: انتقال خون اتولوگ و همولوگ. در خصوص انتقال خون اتولوگ، بیمار از خون خودش که از قبل ذخیره شده است، استفاده می نماید، در حالی که در انتقال خون همولوگ، بیمار خون ذخیره شده از دهنده دیگر را دریافت می نماید. انتقال خون اتولوگ امن تر از خون هومولوگ می باشد.
عوارض جانبی
در سناریوی کنونی، بیمارستان ها و سازمان های خصوصی بانک های خونی را نگه داری نموده که شما می توانید در مواقع اورژانسی خون مورد احتیاج خود را از این بانک بخرید. خون اهدا شده به منظور آنالیز گروه خونی و وجود هر گونه پاتوژن های عفونی به دقت مورد آنالیز قرار می گیرد. بعد از غربالگری، خون اغلب در شرایط کنترل شده به منظور پیشگیری از عفونت میکروبی ذخیره می شود. همانطور که قبلا ذکر شد، عوارض جانبی این روش بسیار نادر می باشد. بسیاری از مردم، هم افراد دهنده و هم گیرنده خون، هیچ گونه عوارض غیر معمولی را نشان نمی دهند. بعضی مواقع علائمی خفیف در طی چند روز اول انتقال خون در بعضی از افراد مشاهده می شود. بعضی از عوامل احتمالی خطرساز انتقال خون به توضیح زیر می باشد:تب
تب و لرز رایج ترین عوارض جانبی گزارش شده انتقال خون می باشد. این عوارض مسائل جدی را ایجاد ننموده و می تواند با درمان های دارویی از بین بروند. با این حال، در صورتی که دمای بالای بدن برای مدت بیش از 2 روز ادامه داشته باشد، با پزشک متخصص به منظور جلوگیری از بروز عوارض خطرناک بعدی مشورت کنید.واکنش های آلرژیک
اختلالات پوستی، التهاب، کهیر و خس خس بعضی از واکنش های آلرژیک مشاهده شده به وسیله فرد گیرنده می باشد. واکنش های آلرژیک ایجاد شده به واسطه پاسخ های سیستم ایمنی در جهت خون دهنده می باشد. جهت درمان چنین واکنش هایی مصرف داروهای موثر آنتی هیستامین توصیه می شود.آلو ایموهماسیون
در بیمارانی که به صورت مکرر خون دریافت می نمایند، بدن آنتی بادی هایی را به منظور حمله به سلول های خونی انتقالی فراوری می نماید که آلو ایموهماسیون نامیده می شود. به منظور اجتناب از چنین شرایطی، بیمار ممکن است خون را بدون سلول ها و یا آنتی ژن های سفید خون دریافت کند.واکنش همولیتیک
در واکنش همولیتیک، آنتی بادی های فرد گیرنده بر علیه سلول های خون انتقالی به مبارزه می پردازند. به طور خلاصه، نوع خون گیرنده با نوع خون دهنده متفاوت می باشد. واکنش های همولیتیک شامل تب و لرز، حالت تهوع، ضربان قلب سریع و زردی می باشد. در صورتی که واکنش همولیتیک حاد باشد، این علائم در چند روز و یا چند هفته اول بعد از انتقال بروز می نماید.بیماری های عفونی
عفونت ها وسیع ترین عوارض جانبی ناشی از انتقال خون می باشند. به صورت دقیق تر، بیماری های خاصی وجود دارد که می تواند به وسیله خون از یک فرد به فرد دیگر انتقال یابد. برای مثال، بیماری های جدی ویروسی مانند ویروس نقض سیستم ایمنی انسان یا همان ایدز و هپاتیت به وسیله انتقال خون به فرد گیرنده منتقل می شود.آسیب حاد به ریه
در این شرایط فرد گیرنده تب و در بعضی مواقع هم تنگی نفس را تجربه خواهد نمود. آسیب به ریه ناشی از انتقال خون به ندرت مشاهده می شود، اما این عوارض می تواند تهدید نماینده زندگی فرد باشد. افرادی که ضعیف تر هستند، در مقایسه با بیماران دیگر در معرض خطر بالاتر توسعه این بیماری هستند.بیماری های میزبان ناشی از پیوند
در بیمارانی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، سلول های سفید خون موجود در خون فرد دهنده به بافت ها حمله نموده و منجر به بروز علائم مختلفی می شود. بیمارانی که خون را از خویشاوندان خود دریافت می نمایند، به احتمالا زیادی در معرض بروز بیماری های ناشی از پیوند نسبت به بیماران دیگر قرار دارند. علت این امر این است که نوع بافت فرد دهنده و فرد گیرنده مشابه هم می باشد.به طور خلاصه، تا زمانی که دستورالعمل های توصیه شده و فرایندهای غربالگری به درستی انجام شود، احتمال بروز این عوارض جانبی به حداقل می رسد. تحقیقات پزشکی به منظور یافتن جایگزین هایی برای انتقال خون در حال اجرا می باشد. تا به امروز، هیچ جایگزینی برای خون یافت نشده، اما داروهایی وجود دارد که می تواند به فراوری سلول های خونی بیشتر در بدن یاری کند.
منبع: راسخون