قد خمیده سالمندان امریکایی زیر بار وام دانشجویی - باد صبا

به گزارش باد صبا، سرافینا گالانت 76 ساله اهل سن دیگو است و در کنار تمام دغدغه های ریز و درشتی که در زندگی دارد باید به یک دغدغه کهنه و قدیمی هم فکر کند؛ دغدغه بازپرداخت اقساط وام دانشجویی اش که گریبان او و هزاران زن و مرد امریکایی را گرفته است.

بحران وام های دانشجویی در امریکا به 1.5 تریلیون دلار یعنی 350 درصد بیشتر از سال 2003 رسیده و برخلاف تصور بسیاری از مردم، افرادی که با این بحران درگیر هستند، فقط دانشجویان جوان تازه فارغ التحصیل شده نیستند بلکه سالخورده های زیادی در امریکا هنوز بدهی دانشجویی دارند.

وقتی از سرافینا گالانت 76 ساله که مددکار اجتماعی است درباره بدهی دانشجویی اش می پرسی، می گوید: این یک قله است که من هرگز نتوانستم فتحش کنم. می ترسم. خبرنگار سی بی اس در حالی که داشت درباره بحران وام های دانشجویی در امریکا گزارش تهیه می کرد با سرافینا گالانت در حیاط دانشگاه سن دیگو آشنا شد. این زن سالخورده 19 سال پیش فارغ التحصیل شده اما هنوز 40 هزار دلار به دانشگاه بدهکار است. او یکی از 3 میلیون فرد بالای 60 سال در امریکا است که همچنان به دانشگاه ها بدهکار هستند. سرافینا گالانت مانند بسیاری از سالخورده های بدهکار به دانشگاه محل تحصیلش، برای ارتقای شغلی به دانشگاه رفته بود تا مدرک تحصیلی خود را بالا ببرد. در امریکا علاوه بر این 3 میلیون سالخورده، کم نیستند پدران و مادران و پدربزرگ ها و مادربزرگ هایی که دارند اقساط وام های دانشجویی فرزندان یا نوه های خود را می پردازند.

خانم گالانت می گوید: در آن موقع که این وام را گرفتم خیلی مطمئن بودم که می توانم اقساطش را بپردازم اما نتوانستم. الان هم با اینکه 76 سال دارم باید در یک کار نیمه وقت به عنوان پرستار و مشاور خانوادگی مشغول باشم. او لیست بازپرداختی های وام دانشجویی اش و سودهای بانکی را که شامل این وام شده به خبرنگار سی بی اس نشان می دهد. او در طول این 19 سال 4 بار مجبور شده به خاطر مسائل مختلف زندگی بازپرداخت اقساطش را متوقف کند و حالا هم پیر شده و تنها می تواند ماهانه 176 دلار بپردازد که این مبلغ حتی سود بانکی این وام هم نمی گردد.

گالانت می گوید: من هیچ عدالت یا حتی هیچ منطقی در این کار نمی بینم. این وام اصلاً قرار نیست کم گردد و بار روانی این قضیه که این وام برای همواره وجود دارد دیوانه نماینده است. این مددکار اجتماعی که در تمام طول عمرش به دیگران یاری نموده حالا نمی تواند از کوچکترین یاریی بهره مند گردد و می ترسد کابوس وام دانشجویی اش را با خود به گور ببرد.

بنا بر گزارش مرکز حمایت اقتصادی از مشتری، امریکایی های بالای 60 سال بیش از 86 میلیارد دلار به دانشگاه های محل تحصیل شان بدهکار هستند و 40 درصد آنهایی که 65 ساله یا پیرتر هستند، قادر به تسویه بدهی خود نیستند زیرا مستمری بگیر شده اند و مستمری آنها هم برای پوشش دادن وام دانشجویی شان کافی نیست.

ورود بحران وام دانشجویی به انتخابات 2020

بحران وام های دانشجویی در امریکا آنقدر جدی است که می تواند به رقابت های انتخابات ریاست جمهوری 2020 بکشد و دانشجویان مقروض بی تردید در انتظار هستند که ببینند کدام کاندیدای ریاست  جمهوری وعده بخگرددگی وام های دانشجویی را می دهد. آنها می دانند که از دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا و کاندیدای ریاست جمهوری 2020 آبی برای آنها گرم نمی گردد زیرا او در بودجه 2020 سهم بودجه آموزش عالی را نسبت به سال 2019 حدود 10 درصد کاهش و وعده داده سیستم بخگرددگی وام دانشجویی را به طور تمام و کمال حذف کند. جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری سابق امریکا برنامه بخگرددگی وام خدمات عمومی را راه اندازی کرد و به موجب آن هر فارغ التحصیلی که در یکی از مشاغل خدمات عمومی فدرالی، کشوری یا محلی به صورت تمام وقت مشغول باشد از این بخگرددگی وام دانشجویی بهره مند می گردد. اما حالا ترامپ می خواهد این بخگرددگی را حذف کند البته ترامپ گفته این حذف بخگرددگی شامل دانشجویانی می گردد که از اول جولای 2020 به بعد وام بگیرند و کسانی که از قبل وام گرفته اند و تحصیل شان تمام شده است، همچنان می توانند از برنامه بخگرددگی وام جورج بوش استفاده نمایند. سال گذشته میلادی بیش از 38 هزار امریکایی در برنامه بخگرددگی وام های دانشجویی ثبت نام کردند و بودجه ای معادل 700 میلیون دلار نیز به این قضیه اختصاص یافت اما تنها 262 نفر از این جمعیت توانستند بخگرددگی بگیرند.

ست فروتمن، مقام سابق شاغل در مرکز حمایت اقتصادی از مصرف نماینده که سال گذشته کناره گیری کرد، می گوید دولت ترامپ به جوانان و آینده اقتصادی آنها پشت نموده است. واقعیت وحشتناک این است که ما واقعاً هیچ برنامه ای برای میلیون ها نفری که وام دانشجویی گرفته اند و حالا نمی توانند اقساط خود را بدهند نداریم. ما حتی هیچ برنامه ای برای توقف این روند نداریم.

او البته معتقد است، برای آنالیز ریشه های بحران وام های دانشجویی باید به 10 سال قبل برگشت اما افزایش مداوم هزینه های تحصیل هم بی تأثیر نیست. بسیاری از افرادی که می خواهند وارد مشاغلی در صنایع اصلی شوند احتیاج به تحصیلات عالی دارند و بسیاری از کسانی که به دانشگاه ها مراجعه می نمایند، معتقدند هیچ انتخابی جز اینکه وام دانشجویی بگیرند ندارند.

نسل بدهکار

تیلور اسمیت، جوان فارغ التحصیل از دانشگاه تگزاس می گوید با اینکه در تمام مدت تحصیل شغل تمام وقت داشتم نتوانستم هزینه های تحصیل خود را بدهم و در طول تحصیل 11 وام دانشجویی گرفتم. روزی که می خواستم فارغ التحصیل شوم فهمیدم 53 هزار دلار بدهکارم دچار حمله عصبی شدم و تعادلم را از دست دادم. اسمیت با اینکه ماهانه مبلغی را بابت اقساط وام دانشجویی پرداخت می نماید هنوز 49 هزار دلار بدهکار است. او پس از فارغ التحصیلی هم نتوانست اقساط ماهانه اش را بپردازد و حالا چشم به رقابت های انتخاباتی 2020 دوخته است که ببیند کسی به قدرت می رسد که فرمان بخگرددگی وام های دانشجویی را بدهد.

اسمیت تنها نیست؛ سامر حسن 28 ساله 22 هزار دلار بدهی به دانشگاهش دارد، مایکل پرلس 27 ساله 134 هزار دلار بدهکار است، کیلند آدامز 23 ساله 90 هزار دلار بدهی دارد و آلیا تروئیت 56 هزار دلار بدهکار است. آنها خودشان را نسل همواره بدهکار می نامند و در مصاحبه با خبرنگار سی بی اس از اضطرابی که در درون شان مدام حس می نمایند می گویند. این اضطراب زندگی آنها را تحت الشعاع قرار داده است.

آدامز می گوید: اگر بخواهم یک ماشین یا یک خانه بخرم این اقساط وام های دانشجویی بخشی از سوابق اقتصادی من است و نمی گذارد وام جدیدی بگیرم یا کاری بکنم. رسماً دست و پایم را برای ادامه زندگی بسته.

اوایل امسال میلادی خبرنگار سی  بی اس در اوکلند یک آموزگار دارای مدرک عالی دانشگاهی را دید که با همسرش در یک ون زندگی می کرد. این نشان می دهد که حتی آموزگاران که خدمات عمومی ارائه می دهند کوچکترین یاری و بخگرددگی از دولت فدرال دریافت نمی نمایند. علاوه بر این، مقروضان آسیب پذیر نه تنها یاریی دریافت نمی نمایند بلکه به خاطر اقساط عقب افتاده شان جریمه هم می شوند.

در حال حاضر43 میلیون امریکایی درگیر اقساط وام های دانشجویی خود هستند و همزمان هزینه تحصیل در دانشگاه های امریکا افزایش می یابد.

منابع: سی بی اس، نیویورک تایمز، بیزینس اینسایدر